Cando os bosques sintan frío

“Cada verso deste libro é un intre intenso que deixa unha pegada, un rastro, unha configuración, a formación dunha identidade porque o libro é a suma ordenada dunha vida na que hai un inventario de perdas, mais tamén un canto emocionado á amizade, ao tempo ou á familia, con versos que soben da infancia, que adxectivan o silencio, que son un mergullo para os sentidos, que nos levan cara ao azul esperanza, o eterno azul, o azul dos soños e dos días.” Do prólogo de Antón Riveiro Coello.