O multipremiado poeta e dramaturgo vigués (1982) acada agora o Johán Carballeira cun poemario que reconstrúe unha historia calada. Sela un pacto entre xeracións. Indaga nunha lingua fesa que dá espazo ao cuco e ao andazo. Habita unha comarca que non confunde o exterminio co progreso. Desprega unha constelación de supervivencias, case unha promesa de futuro. Íntima e tan fráxil, esta epopea.
Reseñas
Aínda non hai valoracións.