Unha ponte para Najla

Unha amizade incondicional vaise tecendo entre os Lois e Inés e unha nena refuxiada siria, Najla. Como fondo, un espazo natural fermoso e vivo onde conviven Najla, Inés e Lois no seu tempo de lecer: a praia e as zonas húmidas nas que aparecen e desaparecen as lontras que habitan nese territorio.
A avoa Maruxa, comparte amorosamente “Memoria” co seu neto e a súa neta.Unha tarde, despois de ollar no telexornal as tristes imaxes da multitude de persoas fuxindo de Siria, viaxa no tempo e conecta coas lembranzas da Guerra Civil, alá polo 1936. O relato da avoa pon luz sobre o presente e axúdalles a comprender…
“Unha ponte para Najla”, invita a reflexionar sobre o necesarias que son a comunicación interxeracional e a memoria histórica, para que todas as persoas nos convirtamos en suxeitos activos da solidariedade entre os pobos.