Nariz de ouro

O protagonista deste libro é un neno moi serio ao que non lle chistaba que lle chamasen Eduardiño, nin sequera Edu. Pero, por suposto, na escola todos, todos lle chamaban Eduardiño e ademais ríanse do seu nariz.
Vivir cun nariz enorme polo que tes que pagar dous asentos no autobús non é nada sinxelo, pero Eduardo conta co apoio incondicional da súa nai que todas as noites lle le O patiño feo.
Como é un neno espelido, Eduardiño xa sabe que ao final do conto o pato se transforma en cisne. Pero, a quen lle importa non ser un cisne? Que hai de malo en ser un pato?
Cómpre destacar a modernidade deste sutil xogo de relacións que se establece entre o conto clásico de Andersen e Nariz de ouro. Un recurso, o da intertextualidade, que lle permite á autora enriquecer con novos significados o texto, e que abre para os lectores horizontes novos á hora de interpretaren a obra.
O espírito rebelde da escritora amosado en libros anteriores, tamén está presente neste relato que reivindica con humor o dereito a sermos imperfectos e reflexiona sobre a importancia da autoestima na consolidación da personalidade dos máis pequenos.