“Queimar as redes de camiño ao mar, di o poeta, e volver coas mans ateigadas de criaturas con escamas, de medos, da friaxe da pel esvaradiza e aqueloutra certeza que establece o pacto do sangue. Para comer mergullaremos os dedos nas vísceras, para sandar as feridas soterraremos as mans na terra. Fiquen na eternidade do mar de fondo os nomes do naufraxio a remoernos as insomnias…” Extracto do prólogo de Anna R. Figueiredo.

Convidado
Faga clic para iniciar sesión
[language-switcher]