Río adentro

A poeta reflexiona sobre a vida que transcorre, botando man da súa experiencia persoal para falar sobre as inquietudes esenciais do ser humano. A vida enche as páxinas, verso a verso, pulso a pulso, con tempo para reparar nas pequenas cousas, no estilo do franciscanismo de Noriega Varela, coma a vella porta da casa, “medio esquecida, medio morta” ou a herdanza da sabedoría dos pais que se agocha en como trenzar unha restra de cebolas. Ou nos acontecementos que enchen a casa e a alma, velaí a chegada de Minia e Navia, a vida que flúe coma un agasallo que vén encher os ollos de futuro.