Niscoventa

O relato é un canto triplo: ós canteiros e o Verbo -ese latín hoxe perdido-, á resistencia antifranquista que se botou ó monte en defensa da liberdade e á propia montaña como espazo natural e mítico no que aqueles homes e mulleres porfiaron na loita contra a Dictarura, sabéndose perdedores e querendo para si ese sentimento de perda antes có dun sentimento de triunfo equivocado. Un vello canteiro lembra aqueles anos relendo o seu diario.