A bruxa Regañadentes

Tres irmáns, desatendendo as advertencias da nai, intérnanse nun bosque escuro e misterioso, onde calquera cousa pode suceder. O máis pequeno, temeroso e consciente do perigo, trata de avisar os dous máis vellos, pero cando ten que tomar unha decisión acaba por acompañalos. Como non saben o camiño de volta, deciden entrar na casa da bruxa, onde cheira a comida…
Os contos e lendas sobre bruxas constitúen un repertorio vivo e abondoso, practicamente universal. Adoito, os cativos personifican os seus medos en personaxes malvados de aparencia humana. Porén, para gañaren confianza e superaren os temores, nada mellor que escoitaren contos en que os protagonistas triunfen sobre eses seres arrepiantes, produto da imaxinación. O personaxe da bruxa devoradora de nenos que vive nunha casiña no medio do bosque, aparece na tradición oral de moitos pobos (Turquía, Rusia, Europa…) e posúe tamén antigos antecedentes literarios.
“A Bruxa regañadentes” presenta un carácter híbrido, con elementos narrativos tirados de todas estas culturas. Nesta ousada aventura, o irmán máis novo resultará ser o máis asisado, xa que, só el recoñecerá a casa da bruxa, receará da aparente afabilidade da descoñecida…, e non se deixará levar polos impulsos ou os desexos.
Se no principio do relato, eran os irmáns máis vellos, os que se burlaban do pequeno por consideralo medorento e cativo, no desenlace será el quen, con astucia e intelixencia, tome a iniciativa e afronte a gravidade da situación. O conto conclúe cun final positivo que transmite a idea de que é posible superar os obstáculos.